EMB: Ein Gespräch mit Herrn MBH, dem Begründer der „snail art“....

EGS: Rozmowa z panem MBH, tworcą „snail art“ ....

MBH: Niestety od razu muszę zaprzeczyć: „Snail art“, to anglicyzm irytujący i w tym kontekście zupełnie nie na miejscu. „Sztuka ślimakowa“, tak niech będzie albo „art des escargots“ albo jeszcze lepiej „ars cepearum“, z tym się zgadzam. Przecież swój język mamy! I też zupełnie nie zgadzam się z pojęciem „założyciel“. To nie ja stworzyłem sztuki ślimakowej, istnieje ona też beze mnie, istnieje w ogóle bez nas ludzi. „Homo sapiens sapiens“ na początku trzeciego tysiąclecia post Christum natum jak najszybciej powinien żegnać się z perspektywą antropocentryczną, ktora prowadzi naszą planetę do krańca przepaści.

EMB: Womit wir quasi schon direkt im Thema sind: wie sehen Sie, Herr MBH, Ihre Position und Funktion innerhalb der Schneckenkunst, die in den vergangenen Monaten zum Geheimtipp in ausgesuchten Kreisen der Kunstszene im In- und Ausland geworden ist. Was hat Sie bewegt, sich so intensiv mit dieser Kunstform zu beschäftigen, dass man Sie selber fast schon mit dieser Bewegung identifizieren kann?

EGS: W tym miejscu dotykamy istoty zagadnienia: jak Pan widzi, Panie W, swoją pozycję i funkcję w sztuce ślimakowej, która stała się w ostatnich miesiącach poufnie typowanym faworytem w czołowych kręgach artystycznych w kraju i zagranicą. Co poruszyło Panem, że Pan tak intensywnie zajmuje się tą formą sztuki, że można prawie już Pana samego utożsamiać z tym nurtem?

MBH: Wohl unbewusst haben Sie diesmal zutreffend formuliert: „was hat sie bewegt ?“- so war es tatsächlich, ich bin bewegt worden.

MBH: Chyba podświadomie Pani tym razem trafnie sformułowała „co poruszyło Panem“ – bo rzeczywiście tak było, zostalem poruszony.

EMB: Wie, wann, wo und durch wen?

EGS: W jaki sposób, kiedy, gdzie i przez kogo?

MBH: Das sind eine Menge Fragen auf einmal, die ich aber auch auf einmal beantworten kann. Bei einer meiner täglichen Spaziergänge im Volkspark Köpenick hat das kollektive Bewusstsein der dort ansässigen Population von Bänderschnecken, und zwar gemischt aus Gartenbänderschnecke (cepaea hortensis) und Hainbänderschnecke (cepaea nemoralis), mentalen Kontakt mit mir aufgenommen und mir die Grundprinzipien der Schneckenkunst vermittelt.

MBH: To mnóstwo pytań naraz, na które mogę jednak też naraz odpowiedzieć. Podczas jednej z moich codziennych przechadzek w Parku ludowym w Kopniku kolektywna świadomość zamieszkałej tam populacji wstężyków , i to populacji mieszanej wstężyków ogrodowych (cepaea hortensis) i wstężyków gajowych (cepaea nemoralis), łącząc się ze mną mentalnie zwierzyła mi podstawowe zasady sztuki ślimakowej.

EMB: Wie kann man sich als aufgeklärter Mitteleuropäer so eine Kontaktaufnahme vorstellen?

EGS: W jaki sposob oświecony mieszkaniec Europy Srodkowej może wyobrazić sobie taką formę skontaktowania?

MBH: Das ist schon ein recht aufwühlendes und zugleich beglückendes Erlebnis gewesen, das ich wirklich jedem Menschen guten Willens nur wünschen kann. Einzelheiten darf ich aber nicht der Öffentlichkeit preisgeben.

MBH: Było to przeżycie dosyć wzburzające a zarazem uszcześliwijące, którego mogę tylko życzyć każdemu czlowiekowi dobrej woli. Szczegółów nie mogę oczywiście wyjawić publiczności.

EMB: Eine Art Vision vielleicht?

MBH: Może to było coś w rodzaju wizjii?

MBH: Am ehesten wohl etwas in dieser Richtung. Auf jeden Fall wusste ich, dass ein intelligentes Wesen mir etwas mitzuteilen wünschte, diesem Wunsch habe ich mich nicht verschlossen.

MBH: Najprawdopodobniej chyba coś w tym kierunku. Zrozumiałem w każdym razie, że jakaś inteligentna istota żyjąca chciała mnie o czymś zawiadomić, a ja nie zamknąłem się na to życzenie.

EMB: Warum gerade Ihnen?

EGS: A dlaczego akurat Panu?

MBH: Ich denke, dass ich als Westfale, zu dem sogar noch Ost-Westfale, eine recht große Prädisposition für eine solche Kontaktaufnahme mitbringe, es gibt sehr viele Wesengemeinschaften zwischen unseren Stämmen.

MBH: Myślę, że ja jako Westfalczyk, pochodzący w dodatku ze wschodniej Westfalii, mam dużą predyspozycję do takiej formy skontaktowania, jest dużo wspólnych cech jednoczących nasze plemiona.

EMB: Woran denken Sie da im Speziellen?

EGS: O czym Pan myśli w szczegolności?

MBH: Gemeinsam sind uns eine große Heimatverbundenheit, die uns in die Wiege gelegte Wortkargheit, der Hang zur Spökenkiekerei sowie ein ausgeprägter Sinn für Humor und Skurriles, dazu Bescheidenheit und Sparsamkeit.

MBH: Wspólne jest nam duże przywiązanie do rodzimych stron, małomowność, która towarzyszyła nam do kolebki, sklonność do jasnwidzenia oraz wyrazne poczucie humoru i dziwaczności, do tego skromność i oszczędność.

EMB: Ein beeindruckender Katalog von Gemeinsamkeiten. Sie glauben also, deswegen hat die Population der cepaea im Volkspark Köpenick den Kontakt mit Ihnen aufgenommen?

EGS: Imponujący katalog wspólnych cech. Więc wierzy Pan , że z tych właśnie przyczyn populacja wstężyków w Parku ludowym w Kopniku nawiazała kontakt z Panem?

MBH: Das ist keine Frage des Glaubens, das sind Fakten.

MBH: To nie jest kwestią wiary, to są fakty.

EMB: Wie sah der Kontakt denn nun inhaltlich aus? Was wurde Ihnen offenbart.

EGS: A jaka była treść tego kontaktu? Co było Panu zawierzone?

MBH: Zunächst einmal die Grundlagen, die fünf Erfordernisse: - mindestens drei kuppelförmige Behälter für verschiedenfarbiges Altglas, - eine Linde, unter welcher diese Behälter stehen, - klebrige Absonderungen der Lindenblüten auf den Behältern und – Regen, damit sich schwarzer Algenwuchs auf den Behältern bilden kann. Und schließlich eine Population von cepaea, die auf diesen Behältern künstlerisch arbeiten will.

MBH: Przede wszystkim podstawy, pięć warunków: - przynajmniej trzy kopułowate pojęmniki do zbierania używanego szkła o różnych kolorach, - lipa, pod którą te pojemniki stoją, - lepka wydzielina kwiatów lipy na tych pojemnikach i – deszcz, by rozwijała się warstwa czarnych alg na pojemnikach. A w końcu populacja wstężyków, która chce pracować artystycznie na tych pojemnikach.

EMB: Die Schnecken weiden also die Algen ab...

EGS: Więc ślimaki obgryzają algi…

MBH: Eben nicht! Die cepaeae suchen die Behälter auf, um auf ihnen künstlerisch tätig zu werden. Sie nutzen das vorhandene Material als Arbeitsfläche, das überschüssige Material verzehren sie an Ort und Stelle. Das zeugt vom ausgeprägten ökologischen Bewusstsein der Schnecken, von dem wir, der homo „sapiens sapiens“ uns eine gehörige Scheibe abschneiden können. Wir brauchen Materialien, ihre Reste werfen wir weg. Wir suchen durch unsere Kunst Brot zu erwerben und sind in der ständigen Gefahr, des Lied zu singen, dessen Brot wir essen wollen. Souverän dagegen die Konzeption der cepaeae: sie bleiben unabhängig und schaffen völlig unkorrumpiert das, was sie selbst ausdrücken wollen.

MBH: Właśnie że nie! Wstężyki udają się do pojęmnikow, by działać na nich artystycznie. Użytkują istniejące materiały jako miejsce pracy, materiał zbyteczny spożywają na miejscu. Swiadczy to o wyraźnej świadomości ekologicznej ślimakow, z której my, homo „sapiens sapiens” możemy sobie brac doskonały przykład. My potrzebujemy materiałów, zbędne wyrzucamy. My się staramy zarabiać na chleb przez naszą sztukę a ciągle jesteśmy zagrożeni niebezpieczeństwem, że w ten sposób śpiewamy pieśni temu, który daje nam ten chleb. Koncepcja wstężyków zaś jest suwerenna: pozostają one niezależne i tworzą zupełnie nieskorumpowane to, co same chcą wyrazić.

EMB: Stilisieren Sie, Herr MBH, die Schnecken jetzt nicht zu etwas hoch, was sie gar nicht sind und sein können? Immerhin ist der Mensch, der homo „sapiens sapiens“, wie Sie ihn ironisch zu bezeichnen pflegen, die Krone der Schöpfung.

EGM: Czy teraz Pan nie stylizuje ślimaków zbyt wysoko na coś, czym one nie są i być nie mogą? Przecież człowiek, homo sapiens sapiens, jak Pan ironicznie go nazywa, jest koroną stworzenia.

MBH: Eben nicht! Völlig falsch! Es liegt doch auf der Hand, dass die Schnecke schon durch ihre Form auf das Größere, das Größte sogar hinweist: das All! Grundform der Schnecke ist die Spirale, ein Abbild der Galaxien, des Kosmos! Vor diesem Hinweis auf die Größe der Schöpfung und des Schöpfers sollten wir als Spezies Mensch uns in neu einzuübender Demut beugen und unseren eigenen Standpunkt und Stellenwert selbstkritisch überdenken. Dereinst werden wir alle, ob cepaea oder sapiens sapiens gemeinsam „am runden Tisch“ sitzen, um die Schönheit der Schöpfung zu bewundern. Ich begreife mich also nicht als „Begründer“, wie Sie es anfangs fälschlicherweise bezeichnet haben, sondern als Sachwalter, Mittler der cepaeae und ihrer Kunst, ich versuche, ihnen meine bescheidenen Hilfsmittel zur Verfügung zu stellen.

MBH: Wlaśnie że nie, zupełnie nie tak! Przecież jest sprawą oczywistą, że ślimak już poprzez swój kszałt wskazuje na większe, na największe nawet: na wszechświat! Podstawowym kształtem ślimaka to szpirala, odzwierciedlanie galaktyk, kosmosu. W obliczu tej wskazówki większości stworzenia i Stwórcy my jako gatunek homo sapiens sapiens powinniśmy kłaniać się w pokorze, której trzeba nam na nowo się uczyć, oraz krytycznie wobec nas przemyśleć nasze własne stanowisko i znaczenie. Kiedyś to my wszyscy, czy to cepea czy sapiens sapiens siedzieć będziemy wspolnie przy „okrągłym stole”, by podziwiać piękność stworzenia. Więc nie widzę siebie jako „założyciela” sztuki ślimakowej, jak to Pani na początku mylnie się wyraziła, lecz za rzecznika, pośrednika

wstężyków i ichniej sztuki, staram się dać im do dyspozycji swoje skromne środki pomocnicze.

EMB: Herr Hinreich, ich danke Ihnen für dieses Gespräch.